Επέμβαση Θυρεοειδούς
Ο θυρεοειδής είναι ένας μικρός αδένας σε σχήμα πεταλούδας ο οποίος παράγει ορμόνες στο λαιμό, ακριβώς μπροστά από την τραχεία.
Η επέμβαση αφαίρεσης θυρεοειδούς αδένα θεραπεύει μία σειρά από προβλήματα. Ένα άτομο δύναται να υποβληθεί στη διαδικασία σε περίπτωση που έχει όζους ή goiter στο θυρεοειδή, τοξικά οζίδια, νόσο του Graves, ή καρκίνο του θυρεοειδούς.
Ο γιατρός παρέχει λεπτομερείς οδηγίες σε σχέση με την προετοιμασία του ασθενούς για την επέμβαση καθώς και για μια ομαλή αποθεραπεία.
Ο κίνδυνος επιπλοκών είναι χαμηλός και αφορά:
1. Επιπλοκές στην πληγή/τομή
2. Αιμορραγία
3. Τραυματισμός στα νεύρα που ελέγχουν τις φωνητικές χορδές
4. Τραυματισμός στους παραθυρεοειδείς αδένες
Ο κίνδυνος επιπλοκών είναι χαμηλός και αφορά:
1. Επιπλοκές στην πληγή/τομή
2. Αιμορραγία
3. Τραυματισμός στα νεύρα που ελέγχουν τις φωνητικές χορδές
4. Τραυματισμός στους παραθυρεοειδείς αδένες
Οι περισσότεροι ασθενείς μπορούν να επιστρέψουν στις συνήθεις δραστηριότητες τους την επόμενη μέρα της επέμβασης αφαίρεσης του θυρεοειδούς αδένα.
Συστήνεται ωστόσο ελάχιστη συμμετοχή σε φυσικές δραστηριότητες ή άθληση για περίοδο από μερικές μέρες έως και μερικές βδομάδες.
Ένας ασθενής μπορεί να παρουσιάσει πονόλαιμο για μερικές μέρες. Παυσίπονα, όπως η ακεταμινοφαίνη ή η ιβουπροφαίνη, μπορούν συνήθως να μειώσουν τον πόνο. Σε περίπτωση που ο πόνος είναι έντονος, ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει πιο ισχυρό παυσίπονο.
Μετά την επέμβαση, είναι υποχρεωτική η παρακολούθηση των επιπέδων θυρεοειδικών ορμονών και ασβεστίου του ασθενούς, για να ελέγχεται το ενδεχόμενο υποθυρεοειδισμού ή υποπαραθυρεοειδισμού. Ο ασθενής δύναται να λαμβάνει φαρμακευτικό υποκατάστατο των θυρεοειδικών ορμονών για το υπόλοιπο της ζωής του.
Συστήνεται ωστόσο ελάχιστη συμμετοχή σε φυσικές δραστηριότητες ή άθληση για περίοδο από μερικές μέρες έως και μερικές βδομάδες.
Ένας ασθενής μπορεί να παρουσιάσει πονόλαιμο για μερικές μέρες. Παυσίπονα, όπως η ακεταμινοφαίνη ή η ιβουπροφαίνη, μπορούν συνήθως να μειώσουν τον πόνο. Σε περίπτωση που ο πόνος είναι έντονος, ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει πιο ισχυρό παυσίπονο.
Μετά την επέμβαση, είναι υποχρεωτική η παρακολούθηση των επιπέδων θυρεοειδικών ορμονών και ασβεστίου του ασθενούς, για να ελέγχεται το ενδεχόμενο υποθυρεοειδισμού ή υποπαραθυρεοειδισμού. Ο ασθενής δύναται να λαμβάνει φαρμακευτικό υποκατάστατο των θυρεοειδικών ορμονών για το υπόλοιπο της ζωής του.
